Inmiddels een aantal maanden verder, en Das Boot tokkelt z'n kilometers vrolijk voort. Wel blijft het motorblok wat olie lekken, maar daarover binnenkort meer. Een ander ding dat me al een tijdje opviel, zeker nu de temperaturen weer wat omlaag zijn gegaan, is dat zeker na een tijd rijden de verwarming moeilijk temperatuur kon houden, en dat de koelwatertemperatuur aan de lage kant was. Eerste verdachte leek me de thermostaat, dus tijd om mijn ouders' schuur weer in te duiken!
Zoals sommige V6-rijders wel weten zit die thermostaat lekker verstopt boven de versnellingsbak. De Haynes echter behandelt de V6 niet, maar gelukkig heb ik nog een reeks Citroën C5 werkplaatsmappen liggen, waaronder die van de V6-motor, dus was dat snel uitgevogeld. Dus na uitbouw van luchtfilterhuis en luchtslang, ziedaar: het thermostaathuis!
Na het koelsysteem te hebben afgetapt en nog een klein uurtje te hebben gerommeld met klemmen en boutjes en koelslangen lag het thermostaathuis uiteindelijk op de werkbank.
Zowel aan de motorzijde als in het thermostaathuis zelf zag het er eigenlijk prima uit. Geen corrosiesporen of zware vervuiling, dat is fijn te weten.
De thermostaat zat niet bijzonder vast en wilde vrij makkelijk uit het huis. Hij leek er ook nog goed uit te zien, maar nadere inspectie toonde een roestplek aan de buitenkant en een vermoedelijk door corrosie uitgezet en gescheurd afdichtrubber.
Die had z'n beste tijd wel gehad, en na montage van een nieuw exemplaar, het weer inbouwen van het thermostaathuis, en het vullen en ontluchten van het systeem is alles nu weer in orde. De koelvloeistoftemperatuur komt mooi vlot op niveau en blijft dat ook, en de kachel houdt het nu ook weer goed bij. Content!
Recente posts
Over deze weblog
Deze weblog gaat over de antracietgrijze Citroën C5 V6 Break uit 2002, die ik in oktober 2017 als opvolger kocht van de rode Xantia's.
Het begon toch wat te kriebelen; iets moderners, wat meer toeters en bellen, en een keer een 'dikke' motor. Zodoende kwam ik op het spoor van deze C5 V6 Break, met handgeschakelde versnellingsbak. Dit laatste vond ik belangrijk, aangezien de automaatbakken van V6'en nogal eens de geest geven na over de twee ton te zijn gegaan, met de enorme rekeningen die bij een bakrevisie horen. Alleen zijn de meeste V6'en van een automaat voorzien, dus kon ik op zoek naar de spreekwoordelijke speld in een hooiberg. Maar al gauw vond ik bij een handelaar in Veendam deze C5.
Flink wat achterstallig onderhoud, niet helemaal vrij van problemen, maar wel een goede basis overtuigden mij om deze zescilinder te kopen. Wat er verder mee gebeurde lees je in deze blog.
Veel leesplezier!
Het begon toch wat te kriebelen; iets moderners, wat meer toeters en bellen, en een keer een 'dikke' motor. Zodoende kwam ik op het spoor van deze C5 V6 Break, met handgeschakelde versnellingsbak. Dit laatste vond ik belangrijk, aangezien de automaatbakken van V6'en nogal eens de geest geven na over de twee ton te zijn gegaan, met de enorme rekeningen die bij een bakrevisie horen. Alleen zijn de meeste V6'en van een automaat voorzien, dus kon ik op zoek naar de spreekwoordelijke speld in een hooiberg. Maar al gauw vond ik bij een handelaar in Veendam deze C5.
Flink wat achterstallig onderhoud, niet helemaal vrij van problemen, maar wel een goede basis overtuigden mij om deze zescilinder te kopen. Wat er verder mee gebeurde lees je in deze blog.
Veel leesplezier!
Over mij
- Jochem Veenstra
- Ik ben Jochem, geboren in 1980 en woonachtig in Zwolle. In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij de Nederlandse Spoorwegen als knooppuntcoördinator. In mijn vrije tijd knutsel ik graag aan mijn Citroëns: een GSA uit 1981 en enkele Xantia's. Ook ben ik geïnteresseerd in auto's in het algemeen, Citroën in het bijzonder, en daarnaast in urban exploring, spoorwegen en moderne geschiedenis.