De afgelopen dagen heb ik weer één en ander aan de C5 gesleuteld. Het meeste stond al langer op stapel, maar één dingetje dook onlangs pas op. De ruitensproeiervloeistofniveausensor (3x woordwaarde) bleef elke keer bij het op contact zetten of het gebruik van de ruitensproeier piepen en melden dat ik moest bijvullen. Echter bleek dat helemaal niet nodig, hij zat nog zo goed als vol. Sensor dus stuk, en niet meer nieuw leverbaar bij de dealer. Dus maar de gok genomen met eentje uit een sloper, en thuis de voorbumper er maar voor weggetrokken. Dit keer had ik geen zin om tussen vat en bumper door te gaan lopen frotten.
De gebruikte sensor eerst even getest aan de stekker en met de pootjes in een potje water, en voilà, die doet het weer! Bumper er weer op en gaan met die banaan.
In mijn vorige post schreef ik ook over de nieuwe aircopomp die inmiddels lag te wachten op montage, een nagelnieuwe Nissens 89178. Gisteren was het zover en heb ik de auto opgekrikt en ondersteund en (gelukkig binnen bij de kachel) de wielkuip en de multiriem uitgebouwd. Daarna de airco-leidingen losgemaakt van de pomp om vervolgens de pomp losgeschroefd van het motorblok. Dat geeft een gat...
Op de werkbank daarna eerst de beide pompen grondig vergeleken of ze indentiek zijn, de online onderdelenwebshops zaten er namelijk een paar keer goed naast met 'deze pomp past op uw auto'... Gelukkig had ik dat voortijdig al door, en gelukkig bleek de nieuwe pomp exact de juiste te zijn als het om afmetingen, locatie en diameter van de leidingen en type stekker gaat.
Ruim een uurtje later hing de nieuwe pomp ook alweer onder de auto, aangesloten en wel. En natuurlijk zijn de leidingen ook voorzien van (bijgeleverde!) nieuwe O-ringetjes.
Binnenkort zal het aircosysteem worden gevuld, benieuwd hoe dat gaat en hoelang hij het nu blijft doen!
Ook schreef ik eerder al over de vervuiling bij de nokkenassen toen ik de pakkingen van de kleppendeksels verving. Met dit in het achterhoofd kreeg ik de tip om ook eens het oliecarter te lichten om die eens te inspecteren en reinigen. Vanmiddag heb ik die tip opgevolgd, en is de carterpan er onder weg geschroefd. Het resultaat viel me reuze mee, gezien de kilometerstand en voornamelijk gezien de meuk bovenin het blok. Kijk zelf mee:
De oliezeef had ik hier al gereinigd, maar ook daarin zaten geen heel schokkende dingen. Ja, een paar troepjes, aan de goede kant van de zeef, en wat lichte vervuiling aan de pompzijde, maar ik had het allemaal veel erger verwacht! Ook het carter zelf was niet abnormaal vervuild, en is na een grondige reiniging en een nieuwe dot vloeibare pakking weer terug op z'n plek gezet. Vannacht mag dat drogen, morgenmiddag gaat er dan weer verse olie in en kan de zescilinder weer lekker aan de bak!
Recente posts
Over deze weblog
Deze weblog gaat over de antracietgrijze Citroën C5 V6 Break uit 2002, die ik in oktober 2017 als opvolger kocht van de rode Xantia's.
Het begon toch wat te kriebelen; iets moderners, wat meer toeters en bellen, en een keer een 'dikke' motor. Zodoende kwam ik op het spoor van deze C5 V6 Break, met handgeschakelde versnellingsbak. Dit laatste vond ik belangrijk, aangezien de automaatbakken van V6'en nogal eens de geest geven na over de twee ton te zijn gegaan, met de enorme rekeningen die bij een bakrevisie horen. Alleen zijn de meeste V6'en van een automaat voorzien, dus kon ik op zoek naar de spreekwoordelijke speld in een hooiberg. Maar al gauw vond ik bij een handelaar in Veendam deze C5.
Flink wat achterstallig onderhoud, niet helemaal vrij van problemen, maar wel een goede basis overtuigden mij om deze zescilinder te kopen. Wat er verder mee gebeurde lees je in deze blog.
Veel leesplezier!
Het begon toch wat te kriebelen; iets moderners, wat meer toeters en bellen, en een keer een 'dikke' motor. Zodoende kwam ik op het spoor van deze C5 V6 Break, met handgeschakelde versnellingsbak. Dit laatste vond ik belangrijk, aangezien de automaatbakken van V6'en nogal eens de geest geven na over de twee ton te zijn gegaan, met de enorme rekeningen die bij een bakrevisie horen. Alleen zijn de meeste V6'en van een automaat voorzien, dus kon ik op zoek naar de spreekwoordelijke speld in een hooiberg. Maar al gauw vond ik bij een handelaar in Veendam deze C5.
Flink wat achterstallig onderhoud, niet helemaal vrij van problemen, maar wel een goede basis overtuigden mij om deze zescilinder te kopen. Wat er verder mee gebeurde lees je in deze blog.
Veel leesplezier!
Over mij
- Jochem Veenstra
- Ik ben Jochem, geboren in 1980 en woonachtig in Zwolle. In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij de Nederlandse Spoorwegen als knooppuntcoördinator. In mijn vrije tijd knutsel ik graag aan mijn Citroëns: een GSA uit 1981 en enkele Xantia's. Ook ben ik geïnteresseerd in auto's in het algemeen, Citroën in het bijzonder, en daarnaast in urban exploring, spoorwegen en moderne geschiedenis.